Japanese Fighters in Defense of the Homeland, 1941–1944. Vol. I
Leszek A. Wieliczko
80 stron
73 zdjęcia
12 profili barwnych (16 rzutów)
Przystępując do wojny z mocarstwami zachodnimi w grudniu 1941 roku Japonia dysponowała na swoim terytorium tylko niewielkimi siłami lotniczymi przeznaczonymi do obrony powietrznej kraju. Szok, jakim dla japońskiego dowództwa był rajd Doolittle’a z 18 kwietnia 1942 roku, spowodował zmiany organizacyjne w systemie obrony powietrznej i przyspieszył proces przezbrajania jednostek w nowe typy myśliwców. Znacznie poważniejsze zagrożenie pojawiło się w połowie czerwca 1944 roku, wraz z pierwszym nalotem bombowców B-29 na macierzyste terytorium Wysp Japońskich. Od tej chwili głównym zadaniem Naczelnego Dowództwa Obrony (Boei Soshirebu) stała się obrona przed dewastującymi japońskie miasta nalotami amerykańskich bombowców.
W tomie I opisano proces kształtowania się systemu obrony powietrznej Japonii od chwili utworzenia Naczelnego Dowództwa Obrony w lipcu 1941 roku, poprzez zmiany organizacyjne w kolejnych latach, przygotowania do odparcia amerykańskich nalotów, aż do walk powietrznych toczonych w obronie kraju od czerwca do grudnia 1944 roku. Zaprezentowano także główne typy japońskich myśliwców wykorzystywanych w jednostkach obrony powietrznej.